Wakacje

wczasy, wakacje, urlop

Klimat na półwyspie helskim

03 września 2011r.

Półwysep Helski leży w krainie klimatycznej wybrzeża Zatoki Gdańskiej. Obszar ten znajduje się w strefie silnego oddziaływania wód morskich. Wpływ Bałtyku jako naturalnego kondensatora ciepła objawia się w podwyższaniu temperatury powietrza w okresie jesienno-zimowym, a jej obniżaniu w okresie wiosenno-letnim. Różnice temperatury pomiędzy poszczególnymi miesiącami są małe. Amplituda roczna dla stacji Hel za lata 1951?1960 wynosiła 18,6°C. Na półwyspie występują długie okresy przejściowe między latem i zimą. Wiosna jest bardzo chłodna, lato krótkie i niezbyt gorące, jesień ciepła, a zima łagodna. Ostatnie surowe zimy były w latach 1928/29, 1947/48, 1962/63, 1978/79. Charakterystyczna jest duża wilgotność powietrza i zmienność zachmurzenia. Dla Helu zanotowano 47 dni mglistych i 166 dni z opadem w ciągu roku. Częste zmiany pogody wynikają z położenia półwyspu na drodze wędrówek atlantyckich rodzin niżowych. Występowanie bryz powoduje zmiany pogody w ciągu doby. Okres sztormów rozpoczyna się na jesieni i kończy w kwietniu. Najczęściej występują i są najsilniejsze wiatry z kierunków zachodnich.


Roślinność półwyspu helskiego

05 września 2011r.

Od strony Wielkiego Morza roślinność układa się strefami. Na plaży występują jedynie nieliczne halofity (słonorośla). Przede wszystkim honkenia piaskowa i rukwiel nadmorska. Mogą one znosić znaczne zasolenie. Na wydmie białej rosną charakterystyczne i znane trawy: piaskownica zwyczajna ? wielka trawa o szarozielonej barwie, której długie liście zakończone są rozdwojonym, kłującym języczkiem oraz wydmuchrzyca piaskowa ? wysoka trawa o szaroniebie-skiej barwie i sztywnych, kłujących liściach. Inne tutejsze rośliny to groszek nadmorski, mikołajek nadmorski o sztywnych, grubych, ostrokolczastych liściach niebieskiej barwy i tegoż koloru kulistych kwiatostanach, lepiężnik kutnerowaty, Honkenia piaskowa, Mikołajek nadmorski, bylica polna.


Flora i fauna Półwyspu Helskiego

06 września 2011r.

Fauna półwyspu nie jest bogata, występują jednak ciekawe gatunki. Na piaszczystych plażach można spotkać zmieraczka. Jest to niewielki skorupiak, który żywi się butwiejącymi szczątkami organicznymi. Jego żarłoczność wspiera nikłą działalność służb komunalnych w zakresie oczyszczania. Mimo to niewdzięczni wczasowicze nazywają go niesłusznie pchłą. Jego pojawienie się budzi czasami nieuzasadnioną panikę. Osobliwością pośród gadów jest bardzo rzadko spotykany niejadowity wąż ? gniewosz gładki (miedzianka). Samiec ma grzbiet brunatny, a brzuch pomarańczowy. Ubarwienie samicy jest w tonacji popielatoszarej. Wąż ten żywi się myszami i jaszczurkami. Zdobycz po opleceniu zostaje uduszona i następnie połknięta.


Ochrona Środowiska Przyrodniczego Półwyspu Helskiego

08 września 2011r.

Jednym z najważniejszych problemów Półwyspu Helskiego jest ochrona wydm. Niestety, wydmom zagraża nie tylko morze, a po ich uruchomieniu i wiatr, ale także człowiek. Niemiecki uczony K. von Bulow już w okresie międzywojennym stwierdził, że "jeden sezon kąpielowy nad Bałtykiem przynosi wydmom więcej strat niż średni sztorm". Chyba i dziś nikt nie ma co do tego wątpliwości.


Rybołówstwo ? Główne Zajęcie Ludności Półwyspu Helskiego

16 września 2011r.

Ze względu na specyficzne warunki naturalne rybołówstwo było tu głównym zajęciem ludności już w środkowej śpoce kamiennej (ok. 8000?4200 lat p.n.e.). Na stanowisku w Helu odkryto narzędzia przemysłu tardenoaskiego. Były to krzemienne grociki igiełkowate i dłutowate, używane m. in. jako zakończenia drewnianych i kościanych harpunów. Następne wiadomości o rybołówstwie posiadamy dopiero z okresu średniowiecza. Na skutek rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa z jego obowiązującymi postami wzmogło się zapotrzebowanie na ryby, a ponowny rozwój handlu umożliwił ich dystrybucję. Łowiono w tym czasie łososie i węgorze oraz śledzie; te ostatnie głównie w okresie dobrzeżnych wędrówek tarłowych. Nie gardzono również fokami. Eksploatowana była głównie strefa przybrzeżna. Jako narzędzia połowu stosowano haczyki, harpuny, ości (bodory) oraz sieci ? pławnice i niewody.


Obrzędy i zwyczaje ludności

24 sierpnia 2011r.

Z rybacką tradycją związane były niektóre obrzędy i zwyczaje, z których część obserwowano jeszcze pod koniec lat dwudziestych obecnego stulecia w Jastarni. Na przykład: w poniedziałek po niedzieli zapustnej zbierały się maśzoperie w domach szyprów. Odbywało się tzw. stelowanie laskornów, czyli zestawianie niewodu łososiowego z części przechowywanych przez maszopów. Trwało to do wtorku. Gdy niewód zeszyto, przywiązywano go do sufitu i huśtano się na nim, by połowy były dobre. Obrządkowi temu towarzyszyły śpiewy i tańce. Tańczono m. in. charakterystyczny wiwat, który wykonywało dwóch maszopów, każdy z pełnym kuflem piwa.


Strona 2 z 3, < Poprzednia  1  [2]  3  Następna >