Wakacje

Kamień Pomorski - zabytki

02 maja 2011r.

Zabytki Kamienia Pomorskiego Katedra jest największym a zarazem najstarszym i najpiękniejszym zabytkiem. Założona na planie krzyża łacińskiego ma około 63 m długości i około 21 m szerokości. Jest to budowla bazylikowa o nawie środkowej wyższej i dwu nawach bocznych niższych. W miejscu, gdzie dzisiaj podziwiamy piękną katedrę, stała niegdyś pogańska kącina. W czasie swego pobytu w Kamieniu, biskup Otton poświęcił ową kącinę na cele kultu chrześcijańskiego. Kamień węgielny pod budowę kościoła murowanego położono 24 czerwca 1175 roku. Dzień ten był 51. rocznicą przybycia do Kamienia polskich misjonarzy. W roku 1176 kościół awansował do rangi katedry, po przeniesieniu z ciągle nękanego przez Duńczyków Wolina siedziby biskupstwa, związanego z arcybi-skupstwem gnieźnieńskim. Z tego okresu zachowały się częściowo wykonane z granitowych ciosów, ściany prezbiterium i transeptu, gdzie założono gotyckie sklepienie po pożarze w roku 1308. W XIV wieku odbudowano w stylu gotyckim nawę główną i północną, a dopiero na początku XV wieku nawę południową. Od północy dobudowano wtedy wspaniały wirydarz, jedyny przykatedralny wirydarz w Polsce. Na pierwszym piętrze wirydarza mieszczą się cztery sale skarbca katedralnego, o którym Jan Długosz wspominał, że był najbogatszym spośród wszystkich skarbców katedralnych w Polsce. Bezcenne zabytki ze skarbca zginęły w czasie ostatniej wojny. Od roku 1544 katedra była kościołem protestanckim. Usunięto wtedy 20 bocznych ołtarzy, pozostawiając jedynie ołtarz główny pochodzący z końca XV wieku. W roku 1669 książę Ernest Bogusław de Croy ufundował organy, które są najstarszymi na Pomorzu i o 100 lat starsze od oliwskich. Organy te, o pięknym dźwięku, mają również ruchome figury. W latach 1847—1852 przeprowadzono kapitalny remont kościoła, który wraz z dobudową wieży kosztował 30 tysięcy talarów. Obecnie katedra kamieńska, zaliczana do najwyższej klasy zabytków, otoczona jest szczególną opieką konserwatorów, którzy przywracają jej dawny, średniowieczny charakter. W roku 1964 zainaugurowano w katedrze doroczne festiwale muzyki organowej i kameralnej. W okresie sezonu od czerwca do września, w każdy piątek tygodnia, w dostojnych murach występują najwybitniejsi polscy mistrzowie organów, chóry i soliści. Organizatorem festiwali jest Szczecińskie Towarzystwo Muzyczne im. H. Wieniawskiego oraz Towarzystwo Miłośników Ziemi Kamieńskiej. Pałac biskupi — wchodził w skład budynków kurialnych na terenie osiedla katedralnego. Jak wynika z wstępnych badań przeprowadzonych w roku 1957, budowla składa się z dwóch kamienic gotyckich połączonych ze sobą w jedną całość w połowie XVI wieku. W czasie generalnej przebudowy w roku 1568, budynek otrzymał zwieńczenie w formie szczytu bogato dekorowanego koronką maswerków. Kościół Św. Mikołaja — usytuowany na wzniesieniu poza obrębem murów miejskich, sięga XIV wieku. Liczne przebudowy zatarły jego stylowy charakter. Budowla jest jednonawowa, z półkoliście zamkniętym chórem i pięcioboczną, skośnie do osi obiektu ustawioną wieżą. Kościół Mariacki — powstał w latach 1750—1755 na miejscu wcześniejszego kościoła, prawdopodobnie romańskiego. Przypuszcza się, że kościół ten został założony przez biskupa Ottona. Mury obronne. Osobne obwarowanie posiadało miasto, osobne osiedle katedralne. Miasto posiadało trzy bramy, osiedle katedralne natomiast dwie. Fragmenty murów zachowały się jedynie nad Zalewem, wzdłuż ulicy Kościelnej oraz od strony południowej osiedla katedralnego — reszta została rozebrana w XVIII i XIX wieku. Ze wspomnianych pięciu bram zachowała się jedynie Brama Wolińska (XIV i XVI wiek). Podwójna fosa okalająca miasto od południa zachowała się mimo spłycenia w zupełnie dobrym stanie. Ratusz — stanął pośrodku rynku w drugiej połowie XIV wieku i zbudowany był w stylu gotyckim. Podcień zajmujący parter wschodniej ściany szczytowej służył sądowi na publiczne rozprawy. Nad nim znajdowała się izba sądowa. Dalsze części budynku przeznaczone były na halę miejską. Tu odbywały się niegdyś zebrania, uroczystości i zabawy. Około XVI wieku przedłużona uprzednio część ratusza otrzymała nowy szczyt o bogatych dekoracjach maswerkowych. Po zniszczeniach ostatniej wojny zachowały się jedynie mury kapitalne. Po zwiedzeniu Kamienia powracamy na szlak do Dziwnowa i kontynuujemy naszą wędrówkę na zachód. Po przejściu zwodzonego mostu, przerzuconego przez Dziwnę (259 km) wchodzimy na tereny wyspy Wolin.